Κύριε εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου ἐνώτισαι τὴν δέησίν μου ἐν τῇ ἀληθείᾳ σου εἰσάκουσόν μου ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου καὶ μὴ εἰσέλθῃς εἰς κρίσιν μετὰ τοῦ δούλου σου ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν σου πᾶς ζῶν ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρὸς τὴν ψυχήν μου ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τὴν ζωήν μου ἐκάθισέ με ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκροὺς αἰῶνος καὶ ἠκηδίασεν ἐπ' ἐμὲ τὸ πνεῦμά μου ἐν ἐμοὶ ἐταράχθη ἡ καρδία μου ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις σου ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων διεπέτασα πρὸς σὲ τὰς χεῖράς μου ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρός σοι ταχὺ εἰσάκουσόν μου Κύριε ἐξέλιπε τὸ πνεῦμά μου· μὴ ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπόν σου ἀπ' ἐμοῦ καὶ ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον ἀκουστὸν ποίησόν μοι τὸ πρωῒ τὸ ἔλεός σου ὅτι ἐπὶ σοὶ ἤλπισα· γνώρισόν μοι Κύριε ὁδὸν ἐν ᾗ πορεύσομαι ὅτι πρὸς σὲ ἦρα τὴν ψυχήν μου ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου Κύριε πρὸς σὲ κατέφυγον δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τὸ θέλημά σου ὅτι σὺ εἶ ὁ Θεός μου· τὸ πνεῦμά σου τὸ ἀγαθὸν ὁδηγήσει με ἐν γῇ εὐθείᾳ ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου Κύριε ζήσεις με ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τὴν ψυχήν μου καὶ ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τοὺς ἐχθρούς μου καὶ ἀπολεῖς πάντας τοὺς θλίβοντας τὴν ψυχήν μου ὅτι ἐγὼ δοῦλός σού εἰμι.

Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Ὡς ἱεράρχης τοῦ Χριστοῦ θεοφόρος, πλουσίαν χάριν παρ’ αὐτοῦ ἐκομίσω, τοῦ ἐνεργεῖν παράδοξα Παρθένιε· ὅθεν ταῖς πρεσβείαις σου, πολυτρόπων κινδύνων, καί παντοίων θλίψεων, καί δαιμόνων μανίας, φύλαττε Πάτερ ἅπαντας ἠμᾶς, τούς σέ μεσίτην, πρός Κύριον ἔχοντας.

Ὡς ἱεράρχης τοῦ Χριστοῦ θεοφόρος, πλουσίαν χάριν παρ’ αὐτοῦ ἐκομίσω, τοῦ ἐνεργεῖν παράδοξα Παρθένιε· ὅθεν ταῖς πρεσβείαις σου, πολυτρόπων κινδύνων, καί παντοίων θλίψεων, καί δαιμόνων μανίας, φύλαττε Πάτερ ἅπαντας ἠμᾶς, τούς σέ μεσίτην, πρός Κύριον ἔχοντας.

Οὐ σιωπήσωμέν ποτε, Θεοτόκε,τὰς δυναστείας σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι· εἰμὴ γὰρ σὺ προΐστασο πρεσβεύουσα, τὶς ἡμᾶς ἐρρύσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων; Τὶς δὲ διεφύλαξεν ἕως νῦν ἐλευθέρους; Οὐκ ἀποστῶμεν,Δέσποινα, ἐκ σοῦ· σοὺς γὰρ δούλους σῴζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν.

Ελέησον με, ο Θεός, κατά το μέγα έλεος σου, και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημα μου. Επί πλείον πλύνον με από της ανομίας μου και από της αμαρτίας μου καθάρισον με. ’Οτι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω, και η αμαρτία μου ενώπιον μου έστι διαπαντός. Σοί μόνω ήμαρτον και το πονηρόν ενώπιον σου εποίησα· όπως αν δικαιωθής εν τοις λόγοις οσυ και νικήσης εν τω κρίνεσθαι σε. Ιδού γαρ εν ανομίαις συνελήφθην, και εν αμαρτίαις εκίσσησε με η μήτηρ μου. Ιδού γαρ αλήθειαν ηγάπησας· τα άδηλα και τα κρύφια της σοφίας σου εδήλωσας μοι. Ραντιείς με υσσώπω και καθαρισθήσομαι· πλυνείς με, και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ακουτιείς μοι αγαλλίασιν και ευφροσύνην, αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινωμένα. Απόστρεψον το πρόσωπον σου από των αμαρτιών μου και πάσας τας ανομίας μου εξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί, ο Θεός, και πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου. Μή απορρίψης με από του προσώπου σου και το πνεύμα σου το άγιον μη αντανέλης απ’εμού. Απόδος μοι την αγαλλίασιν του σωτηρίου σου και πνεύματι ηγεμονικώ στήριξον με. Διδάξω ανόμους τας οδούς σου, και ασεβείς επί σε επιστρέψουσι. Ρύσαι με εξ αιμάτων, ο Θεός, ο Θεός της σωτηρίας μου, αγαλλιάσεται η γλώσσα μου την δικαιοσύνην σου. Κύριε, τα χείλη μου ανοίξεις, και το στόμα μου αναγγελεί την αίνεσιν σου. ’Οτι εί ηθέλησας θυσίαν, έδωκα αν ’ ολοκαυτώματα ούκ ευδοκήσεις. Θυσία τω Θεώ πνεύμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο Θεός ούκ εξουδενώσει. Αγάθυνον, Κύριε, εν τη ευδοκία σου την Σιών, και οικοδομηθήτω τα τείχη Ιερουσαλήμ. Τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, αναφοράν και ολοκαυτώματα. Τότε ανοίσουσιν επί το θυσιαστήριον σου μόσχους.

Παθῶν ἀνηκέστων ταῖς προσβολαῖς, θλιβόμενος Πάτερ, τή θερμή σου ἐπισκοπῆ, προστρέχω δεόμενος ρυσθῆναι, τῆς χαλεπῆς μέ Παρθένιε θλίψεως.

Ἀγγέλων συνόμιλος γεγονῶς, δαιμόνων κακίας, καί ἁπάσης ἐπιβουλῆς, ἠμᾶς ἀνωτέρους διατήρει, ταῖς σαῖς πρεσβείαις Παρθένιε Ὅσιε.

Θεράπευσον Πάτερ ὡς συμπαθής, ἠμῶν τήν ὀδύνη, τήν συνέχουσαν τήν ζωήν, ἠμῶν Ἱεράρχα καί εἰρήνην, αἴτει ἠμίν καί πταισμάτων συγχώρησιν.

Ὡς Μήτηρ τοῦ πάντων Δημιουργοῦ, καί πάντων προστάτις, Θεοτόκε Χριστιανῶν, προστάτευε πάντοτε Παρθένε, τῶν ἀδιστάκτω ψυχή προσιόντων σοί.

Νοσημάτων ποικίλων, καί χαλεπῶν θλίψεων, ὥσπερ ἐλυτρώσω θεοφρον, τούς προσιόντας σοί, οὕτως ἁπάλλαξον, πάσης ἀνάγκης καί λύπης, Ἅγιε Παρθένιε, τούς σέ γεραίροντας.

Πῦρ ὁ λόγος σου ὤφθη, ὡς ἀληθῶς Ὅσιε, φλέγων τῶν δαιμόνων τά σμήνη, δυνάμει κρείττονι· ὅθεν καταφλεξον, τήν τῶν παθῶν ἠμῶν ὕλην, ἀνθραξι Παρθένιε, τῆς προστασίας σου.

Ἀπερίτρεπτον τεῖχος, καί ἀρραγές ἔρεισμα, καί καταφυγή ἐν ἀναγκαις, καί περιστάσεσι, γενού Παρθένιε, τοῖς ὁλοτρόπω καρδία σπεύδουσι ἑκάστοτε, τή ἀντιλήψει σου.

Ράβδος ὤφθης ἁγία, ἄνθος Χριστόν φέρουσα, ὥσπερ Ἠσαΐας προέφη, Ἁγίω Πνεύματι, Κόρη Πανύμνητε· διο τή σή εὐωδία, τό δυσῶδες σκέδασον, τῆς διανοίας μου.

Διασωσον θαυματουργέ Ἱεράρχα πάσης ἀνάγκης, καί μανίας τοῦ πονηροῦ πολεμήτορος, τούς σέ τιμώντας Παρθένιε θεοφόρε.

Ἐπίβλεψον, ἐν εὐμενείᾳ, πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπὶ τὴν ἐμὴν χαλεπὴν τοῦ σώματος κάκωσιν, καὶ ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τὸ ἄλγος.

Λαμψάκου ποιμήν, ἐδείχθης ἐνθεώτατος, καί πάντας σοφέ, ἐξέπληξας τοῖς θαύμασι· καί νῦν Πάτερ προΐστασο, τῶν θερμῶς προσιόντων τή σκέπη σου, καί τόν Σωτήρα δυσώπει ἀεί, διδόναι ἠμίν πταισμάτων ἄφεσιν.

Θείαν χάριν δεξάμενος, οἰάπερ θεράπων Χριστοῦ θερμοτατος, ἁπαλλάττειν τήν ζωήν ἠμῶν, Πάτερ μή ἐλλίπης πάσης θλίψεως.

Ἐπωδύνων κακώσεων, λύτρωσαι Παρθένιε τή πρεσβεία σου, τούς προστάτην καί μεσίτην σέ, κεκτημένους Πάτερ πρός τόν Κύριον.

Νεκρωθέντας ὡς ἤγειρας, τή ζωοποιῶ ἐντεύξει σου Ὅσιε, οὕτω ζώωσον Παρθένιε, νεκρωθείσαν Πάτερ τήν καρδίαν μου.

Ἰησοῦν τόν πανάγαθον, ὄν ἀκαταλήπτως Κόρη, ἐκύησας, καθικέτευε δωρήσασθαι, τῶν πλημμελημάτων ἠμίν ἄφεσιν.

Ἔχοντες τήν σήν, προστασίαν οὐ πτοούμεθα, τῶν δαιμόνων καθ’ ἠμῶν τάς προσβολᾶς· διά τοῦτο σοῖ προστρέχομεν Παρθένιε.

Ἤστραψας ὡς φῶς, καί ἀκτίσι τῶν θαυμάτων σου, διαλύεις τήν σκοτόμαιναν ἀεί, τῶν παθῶν ἠμῶν Παρθένιε πανθαύμαστε.

Μέγας ἀρωγός, ἀνεδείχθης ἠμῶν Ἅγιε· διά τοῦτο σου δεόμεθα θερμῶς· ἐξελού ἠμᾶς στενώσεων καί θλίψεων.

Ἄχραντε Ἁγνή, Θεοτόκε Ἀειπάρθενε, ἐξελού ἠμᾶς παντοίων πειρασμῶν, οἴα Μήτηρ τοῦ Θεοῦ ἠμῶν φιλάγαθος.

Σωμάτων, ἴασαι Πάτερ τούς πόνους, τῶν πρός σέ μετά σπουδῆς προσιόντων, καί τῶν ψυχῶν ἀθυμίας τό βάρος, τό καταθλῖβον ἠμᾶς ἐπικούφισον, Παρθένιε θαυματουργέ, τή θερμή σου πρεσβεία πρός Κύριον.

Ρυσθῆναι, τῆς τοῦ ἐχθροῦ κακουργίας, καί ἁπάσης ἀπειλῆς καί μανίας, καί πικροτάτων ἠμᾶς συμπτωμάτων, Χριστόν δυσώπει παμμάκαρ Παρθένιε· ὅτι μεγίστην πρός αὐτόν, παρρησίαν πλουτεῖς ἱερώτατε.

Ὑπάρχων, θεοειδῆς Ἱεράρχης, ἀνεδείχθης τῶν πασχόντων προστάτης, καί θλιβομένων θερμός ἀντιλήπτωρ, καί ἐλατήρ τῶν δαιμόνων Παρθένιε· διο τῆς σῆς δίδου ἠμίν, ἀρωγῆς καθ’ ἑκάστην τάς χάριτας.

Σέ πάντες, καταφυγήν ἐν ἀναγκαις, καί βοήθειαν Παρθένιε πλουτοῦντες, πάσης ἀνάγκης ἐν βίω καί ζάλης, τή χάριτί σου ταχέως λυτρούμεθα, θεοκυῆτορ Μαριάμ· διά τοῦτο ἀεί σέ δοξάζομεν.

Διασωσον θαυματουργέ Ἱεράρχα πάσης ἀνάγκης, καί μανίας τοῦ πονηροῦ πολεμήτορος, τούς σέ τιμώντας Παρθένιε θεοφόρε.

Ἄχραντε, ἡ διὰ λόγου τὸν Λόγον ἀνερμηνεύτως, ἐπ' ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα, δυσώπησον, ὡς ἔχουσα μητρικὴν παρρησίαν.

Τοῖς τῶν θαυμάτων σου, Πάτερ, πυρσεύμασιν, ἀποδιώκεις παθῶν τήν σκοτόμαιναν καί ρῶσιν καί χάριν οὐράνιον, καί εὐφροσύνην παρέχεις Παρθένιε, ἠμίν τοῖς ἐκ πόθου τιμῶσι σέ.

Ἁγίῳ Πνεύματι, πᾶσα ψυχὴ ζωοῦται, καὶ καθάρσει ὑψοῦται, λαμπρύνεται τῇ Τριαδικῇ μονάδι, ἱεροκρυφίως.

Ἁγίῳ Πνεύματι, ἀναβλύζει τὰ τῆς χάριτος ῥεῖθρα, ἀρδεύοντα ἅπασαν τὴν κτίσιν, πρὸς ζωογονίαν.

Ταῖς τοῦ Ἱεράρχου πρεσβείαις, Ἐλεῆμον, ἑξάλειψον τά πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

Ταῖς τῆς Θεοτόκου, πρεσβείαις, Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

Θαύμασιν ἐκόσμησας, τήν σήν ζωήν Ἱεράρχα, καί πολλούς διέσωσας, λύμης τοῦ ἀλάστορος ὡς φιλάγαθος δαψιλῶς πάσι γάρ, νέμεις τάς ἰάσεις· διά τοῦτο σου δεόμεθα. Ἴασαι Ἅγιε, τῆς ψυχῆς ἠμῶν τήν κατήφειαν, καί ἄχθος τό τῶν θλίψεων, θάττον ἀφ’ ἠμῶν διασκέδασον, εἰρήνην παρέχων, ἠμίν καί εὐφροσύνην ἀληθῆ, Πάτερ παμμάκαρ Παρθένιε, ταῖς σαῖς ἀντιλήψεσι.

Ἀκαθάρτων πνευμάτων, ὡς καθεῖλες παμμάκαρ πάσαν τήν δύναμιν, οὕτω τῆς ἐπήρειας, αὐτῶν τῆς ὀλεθρίου, ἀσινεῖς διαφύλαττε, Παρθένιε θαυμαστέ, τούς σέ ὑμνολογοῦντας.

Ἱλασμόν ἠμίν αἴτει, καί δεινῶν συντριμμάτων τήν ἐπανόρθωσιν, καί βίου εὐπραγίαν, καί πάσαν εὐλογίαν, ἐκ Θεοῦ Πάτερ Ὅσιε, τοῖς προσιούσιν ἀεί, τή σή σεπτή πρεσβεία.

Γεωργεῖν μετανοίας, τούς καρπούς μέ ἐνίσχυσov Πάτερ Ὅσιε, ὡς ἄν τῆς ἁμαρτίας, ἐκφύγω τήν ἀπάτην, καί ζωῆς τύχω κρείττονος, Παρθένιε ἱερέ, διά τῶν πρεσβειῶν σου.

Ἐν ἀγκάλαις κρατοῦσα, ὥσπερ νήπιον Κόρη τov ἀπερίληπτον, χειρῶν μέ τοῦ Βελίαρ, ἁπάλλαξον ἐν τάχει, καί Θεῶ μέ οἰκείωσαι, δί’ ἐναρέτου ζωῆς, Παρθένε Θεοτόκε.

Ρύσαι μέ, τῆς τοῦ ἐχθροῦ δυναστείας, καί καταύγασον φωτί τῆς μετανοίας, τήν ἀμαυρωθεῖσαν, Παρθένιε ψυχήν μου.

Ἀπό σκανδάλων, καί μαγγανείας καί πλάνης, διαφύλαττε Παρθένιε ἀτρώτους, τούς ἐπιζητοῦντας, τήν σήν ἐπιστασίαν.

Σωματικῶν μέ, καί ψυχικῶν νοσημάτων, τήρει ἄτρωτον Παρθένιε παμμάκαρ, ὁ καρκίνου πάθος, τῷ λόγω θεραπεύσας.

Ἴασαι Κόρη, τήν ἀσθενοῦσαν ψυχήν μου, δεινοῖς πάθεσι καί πλείσταις ἁμαρτίαις, ἴνα σέ δοξάζω τήν Κεχαριτωμένην.

Μεγίστων θαυμασίων, αὐτουργός ὑπάρχων, μή διαλίπης παρέχειν ἑκάστοτε, ἐνί ἑκάστη Παρθένιε τά αἰτήματα.

Ὁ θεῖος τῆς Λαμψάκου, καί κλεινός ποιμάντωρ, θαυματουργέ Ἱεράρχα Παρθένιε, ὑπέρ ἠμῶν τήν Τριάδα ἀεί ἱκέτευε.

Ὑψίστου νῦν τῷ θρόνω, παρεστῶς παμμάκαρ, ἰκετηρίους ἀπαύστως προσάγαγε, ὑπέρ ἁπάντων δεήσεις τῶν εὐφημούντων σέ.

Ὑπέρτερον τόν νοῦν μου, δεῖξον τῶν γηΐνων, ὡς ὑπερτέρα ἁπάσης της κτίσεως, Θεοκυῆτορ Παρθένε ἴνα δοξάζω σέ.

Χαίροις τῆς Λαμψάκου θεῖος πύρσος, ὁ καταπυρσεύων, ἐν τοῖς θαύμασι πάσαν γῆν· χαίροις ὁ διώκων, παθῶν καί νοσημάτων, καί τῶν δαιμόνων ζόφον, Πάτερ Παρθένιε.

Θεῖος ἀνεδείχθης Ἀρχιερεύς, λαμπρότητι βίου, διαλάμπων ἀπό παιδός, καί τοῖς θαύμασί σου, πολλούς εὐεργετήσας, ἀξίως ἐδοξάσθης, Πάτερ Παρθένιε.

Ρύσαι μαγγανείας τῆς χαλεπῆς, καί πάσης μαγείας, ἐνεργεία τή τοῦ ἐχθροῦ, καί ἄτρωτον τήρει, ἠμῶν τόν βίον Πάτερ, ἐκ πάσης ἐπηρείας, τοῦ παναλάστορος.

Νόσους θεραπεύεις ὀδυνηρᾶς, καί καρκίνου πάθος, ἰασάμενος συμπαθῶς, δίδου ἠμίν ρῶσιν, ἐν βίω καί ὑγείαν, Παρθένιε παμμάκαρ, τή ἀντιλήψει σου.

Χαίροις Ἀποστόλων ὁ μιμητής, καί Ἀρχιερέων, ἐγκαλλώπισμα ἱερόν χαίροις τῶν θαυμάτων, ἡ πολυχεύμων κρήνη, Παρθένιε παμμάκαρ, ἠμῶν βοήθεια.

Μή ἐλλίπης Πάτερ ἐκδυσωπεῖν, τόν πάντων Δεσπότην, τοῦ διδόναι ἠμίν ἀεί, ἄφεσιν πταισμάτων, καί πάσαν εὐπραγίαν, Παρθένιε παμμάκαρ, ὡς συμπαθέστατος.

Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἵ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι πάντες μετά τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εἰς τό σωθῆναι ἠμᾶς.

Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς. Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν,Δέσποτα, συγχώρησον τὰς ἀνομίας ἡμῖν.Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καὶ ἴασαι τὰς ἀσθενείας ἡμῶν,ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.

Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου, ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου, γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς. Τὸν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον, καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν, καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ.

Ὅτι σοῦ ἐστὶν ἡ βασιλεία καὶ ἡ δύναμις καὶ ἡ δόξα του Πατρὸς καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας των αἰώνων. Ἀμήν.

Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς· ἐπὶ σοὶ γὰρ πεποίθαμεν, μὴ ὀργισθῇς ἡμῖν σφόδρα, μηδὲ μνησθῇς τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν, ἀλλ' ἐπίβλεψον καὶ νῦν, ὦς εὔσπλαγχνος, καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν· σὺ γὰρ εἶ Θεὸς ἡμῶν, καὶ ἡμεῖς λαός σου, πάντες ἔργα χειρῶν σου, καὶ τὸ ὄνομά σου ἐπικεκλήμεθα.

Τῆς εὐσπλαγχνίας τὴν πύλην ἄνοιξον ἡμῖν, εὐλογημένη Θεοτόκε, ἐλπίζοντες εἰς σέ, μὴ ἀστοχήσωμεν, ῥυσθείημεν διὰ σοῦ τῶν περιστάσεων· σὺ γὰρ εἶ ἡ σωτηρία τοῦ γένους τῶν χριστιανῶν.

Θεῖος Ἱεράρχης πεφηνῶς, καί θαυμάτων πλήθει ἐμπρέψας, Πάτερ Παρθένιε, πάσης περιστάσεως, καί ἀλγηδόνος πίκρας, καί δαιμόνων κακώσεως, καί δολοπλοκίας, καί μαγείας λύτρωσαι, τούς προσιόντας σοί· ἔχεις γάρ πολλήν παρρησίαν, πρός τόν Βασιλέα τῶν ὅλων, ἐκπληροῦν ἁπάντων τά αἰτήματα.

Δέσποινα προσδεξαι, τάς δεήσεις τῶν δούλων σου, καί λύτρωσαι ἠμᾶς, ἀπό πάσης ἀνάγκης καί θλίψεως.

Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου εἰς σὲ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπὸ τὴν σκέπην σου.